PowerPuffGirls, 2024, video installation
Agata Lankamer's video installation is a speculation on the future of wars and the development of gender politics. Using artificial intelligence, the artist has created a "feminist" vision of a cyborg warrior and a response to existing masculinized weaponry that has undergone a gender revolution. The installation is inspired by the works of authors writing in the spirit of new material feminism such as Donna Haraway's "A Cyborg Manifesto" and Rosi Braidotti's "The Posthuman," in which the authors emphasize that the evolution of gender roles towards a more egalitarian participation of both sexes in the act of killing is one of the most problematic aspects of contemporary gender politics. Additionally, the artist subjects images of women generated by artificial intelligence to critical analysis and raises the question of whether AI is capable of creating speculative, progressive visions of the future fueled by stereotypical and biased data.
***
Instalacja wideo Agaty Lankamer jest spekulacją na temat przyszłości wojen oraz rozwoju polityki płciowej. Artystka przy pomocy sztucznej inteligencji stworzyła “feministyczną” wizję cybrogicznej wojowniczki oraz odpowiedź na istniejącą, zmaskulinizowaną broń, która przeszła genderową rewolucję. Instalacja inspirowana jest książkami autorek piszących w duchu nowego materialnego feminizmu “Manifestem Cyborga” Donny Haraway oraz “Po człowieku” Rosi Braidotti, w których autorki podkreślają, że ewolucja ról płciowych w stronę bardziej egalitarnego udziału obu płci w procederze zabijania to jeden z najbardziej problematycznych aspektów współczesnej polityki płciowej. Ponadto artystka poddaje krytycznej analizie obrazy kobiet generowane przez sztuczną inteligencję oraz stawia pytanie, czy AI jest w stanie tworzyć spekulatywne, progresywne wizje przyszłości karmione stereotypowymi i stronniczymi danymi.
